Maak kennis met Jesse, een jonge, beginnende professionele BMX'er met grote prestaties op zijn naam en nog grotere plannen voor de toekomst. We zijn erg blij om aan te kondigen dat hij het nieuwste lid is van Box's all-star BMX-lineup. We zijn meer dan verheugd om deze opmerkelijke racer en individu te verwelkomen in het Box BMX-raceteam, waar hij zich aansluit bij collega-profs en nationale kampioenen zoals Cameron Wood, Cole Tesar, Eddy Clerte en Daleny Vaughn, en om hem te steunen in zijn zoektocht naar uitmuntendheid.
Er staat Jesse zoveel te wachten, wiens professionele racecarrière eindelijk begint na een jaar wachten en toekijken vanwege ernstige blessures bovenop de pandemie, en nu zal de familie Box erbij zijn in zijn pit om getuige te zijn van, te vieren en zijn vooruitgang bij elke stap aan te moedigen. Onlangs kregen we de kans om persoonlijk met Jesse te praten en alles te weten te komen over de persoonlijke achtergrond, inspiraties, carrièrehoogtepunten, worstelingen en wat hij wil bereiken als onderdeel van het Box-team van de USA BMX National #1 Amateur van 2016. Het charmante verhaal van de 12-jarige BMX-reis van deze rijzende ster zal je eraan herinneren waarom je verliefd werd op de sport en waar BMX uiteindelijk echt om draait: plezier hebben.
Om te beginnen is Jesse waarschijnlijk niet wie je denkt dat hij is, wat betekent dat deze knappe racer veel meer te bieden heeft dan alleen zijn indrukwekkende ranking en rij-expertise. Jesse is zonder twijfel een getalenteerde en toegewijde atleet die alles geeft wat hij heeft voor de sport waar hij van houdt, met tientallen trofeeën in zijn schappen om dat te laten zien, maar deze nuchtere, goedhartige twintigjarige belichaamt ook de eigenschappen van een uitzonderlijke sportman en een echt rolmodel. Hij is zeer bekwaam maar nederig, gefocust maar luchthartig met een gevoel voor humor, en is open over zijn tekortkomingen en worstelingen, iets wat heel moeilijk is voor iemand om te bekennen, atleet of niet. Toen hem werd gevraagd hoe hij omgaat met de constante stress en druk die gepaard gaat met het zijn van een professionele atleet, pauzeerde Jesse, glimlachte en zei: "Dat is een moeilijke vraag. Soms weet ik het niet. Ik probeer er gewoon doorheen te zetten. Elke race leer ik waar ik aan moet werken, zodat ik beter kan zijn voor de volgende race. Ik probeer zelfverzekerd te zijn en van elke race te leren."
Jesse erkent dat hij al veel heeft bereikt om te komen waar hij nu is, maar dat hij nog een lange weg te gaan heeft en veel moet leren voordat hij klaar is om zijn dromen te verwezenlijken. "Het mentale aspect is voor mij het moeilijkste aan racen, gewoon mijn hoofd op orde krijgen om met iedereen in de startblokken te komen. Er zijn veel zenuwen, vooral omdat ik maar een paar profraces heb gereden," zei Jesse. Jesse is niet bang om toe te geven dat hij niet altijd op zijn best is, dat hij fouten maakt en dat dingen soms gewoon niet gaan zoals gepland. En als hij niet zo goed presteert als hij had gehoopt, of dat nu komt door een langzame start, slecht weer, een defecte uitrusting of een andere rijder die crasht en hem wegvaagt, dan neemt Jesse de tegenslag op zich en richt hij zich op wat hij de volgende keer beter kan doen. Hij verliest het grotere geheel niet uit het oog in de hitte van het moment. In de BMX-wereld maakt dat Jesse een ruwe diamant.
Als je de BMX-racewereld kent, weet je dat de competitie heftig kan zijn, zelfs lelijk, vooral op de hogere niveaus waar belangrijke ranglijsten, titels en, om nog maar te zwijgen, grote ego's op het spel staan. Het is een trieste waarheid dat in BMX, net als in alle andere competitieve sporten, racers elkaar vaak als vijanden zien, interacties tussen deelnemers vol vijandigheid zitten en gevechten uitbreken om de kleinste ongelukjes. Grace is tegenwoordig steeds moeilijker te vinden onder atleten en hun supporters, die ongetwijfeld alleen de beste bedoelingen hebben, maar vaak geleerd krijgen dat winnen alles is, ongeacht de kosten. Nou, Jesse ziet de dingen niet zo en hij weigert een rigide denkwijze aan te nemen om in de massa te passen. Zijn positieve, vriendelijke houding ten opzichte van mede-racers is een verademing en een broodnodig voorbeeld van goed sportmanschap, vooral voor jongere rijders.
Jesse onthoudt altijd dat hij plezier moet hebben, zelfs als de inzet hoog is, neemt zichzelf of de concurrentie niet te serieus en steunt de mensen om hem heen wanneer hij kan. Hij is een toonbeeld van professioneel atletisch vermogen met een goed karakter en de BMX-community op zijn best. Jesse zegt dat het belangrijkste advies dat hij ooit heeft gekregen en aan anderen zou doorgeven, is: "Heb plezier en geniet van de rit. Neem het natuurlijk serieus, maar bedenk dat je aan het eind van de dag gewoon rondrijdt op je fiets. Heb er plezier in." Wat Jesse bewonderenswaardig maakt als racer, is niet zozeer het succes dat hij tot nu toe in zijn carrière heeft behaald, hoe indrukwekkend het ook is, maar meer de manier waarop hij zijn succes heeft behaald en hoe hij zich gedraagt in zowel goede als slechte tijden.
Toen Jesse vorig jaar zijn sleutelbeen brak, net toen hij prof werd en geen andere keus had dan te stoppen met racen, gaf Jesse niet op en was hij ook niet verbitterd over zijn benarde situatie of de tijd die hij onvermijdelijk verloor. "Ik ging van dokter naar dokter om geopereerd te worden, maar ze lieten me niet, dus ik heb drie maanden zonder operatie gezeten en toch genas het niet. Toen kreeg ik eindelijk een operatie. Uiteindelijk was het acht maanden in totaal van de fiets, alleen al om mijn sleutelbeen te laten genezen," vertelde Jesse ons. Jesse hervatte de training zodra hij kon, en keek ernaar uit om weer te kunnen deelnemen, al was het maar aan kleine lokale races om te beginnen. Begin dit jaar kreeg Jesse opnieuw een tegenslag toen hij zijn rotator cuff scheurde tijdens een race in Alabama. Nu is hij bijna volledig hersteld en klaar om het professionele circuit op te gaan.
Het volstaat te zeggen dat Jesse de kwaliteiten van een uitzonderlijke racer en atleet bezit, en wij bij Box zijn er trots op hem te steunen terwijl hij aan dit volgende spannende hoofdstuk van zijn carrière begint en streeft naar zijn stempel op de BMX-wereld. Jesse zegt van zijn kant: "Ik ben superenthousiast om me bij het Box-team aan te sluiten, omdat ik al meer dan zeven jaar op jullie producten rijd en echt van de onderdelen hou. Gelukkig hebben alle teams waar ik in heb gezeten Box gerund, maar zelfs toen ik uit mijn laatste team stapte, bleef ik bij jullie en ging ik alle spullen kopen. Ik ben blij dat ik jullie mag vertegenwoordigen." Hier is nog wat meer over Box' nieuwe ster - zijn achtergrond, grootste prestaties, favoriete raceherinneringen en toekomstige doelen, plus wat leuke persoonlijke weetjes - om hem beter te leren kennen.
Jesse werd geboren in Garden Grove, Californië, en verhuisde kort daarna naar Norco, waar hij het grootste deel van zijn jeugd doorbracht voordat hij zich vestigde in Riverside, waar hij de afgelopen tien jaar heeft gewoond. Hij begon met BMX rijden toen hij acht jaar oud was, nadat een van zijn jeugdvrienden hem meenam naar de renbaan en, tegen zijn verwachtingen en bedoelingen in, werd hij verliefd op de sport. Jesse beschreef zijn ontdekking van BMX als volgt: "Ik ging BMXen om motorcross te doen, maar ik bleef het gewoon doen. Ik vond het leuk. Ik werd er verliefd op." En nou ja, de rest is geschiedenis. BMX werd Jesse's enige focus buiten school gedurende zijn hele jeugd. Tegen de tijd dat hij in de vijfde klas zat, miste hij zoveel schoolreizen door het hele land voor races dat zijn ouders besloten dat het het beste zou zijn om Jesse thuisonderwijs te geven, zodat hij de flexibiliteit zou hebben die nodig is om BMX serieus te nemen.
Toen Jesse begon met competitief racen, ging zijn vader, een huisvader sinds Jesse jong was, ook BMX'en en nam Jesse mee naar al zijn races. "Nadat ik begon met thuisonderwijs, brachten mijn vader en ik drie maanden door in onze camper en reisden we door het land om races te bezoeken. Ik bezocht elke staat en leerde er alles over, dus ik denk dat het op een bepaalde manier veel beter voor me was dan echt naar school gaan", zei Jesse. Thuisonderwijs gaf Jesse zeker een voordeel als het ging om trainingstijd en race-ervaring, en ongetwijfeld hebben hij en zijn vader veel herinneringen gemaakt tijdens hun cross-country reizen waar ze nog lang op terug zullen kijken. Jesse zei dat hij nog steeds van het reizende aspect van racen houdt, "vooral om er wat eerder te zijn om te wennen aan het tijdsverschil en om te verkennen. Mijn favoriete onderdeel is om met iedereen te lunchen voor de race. Het is superleuk om rond te hangen en het helpt je te ontspannen voor de race."
Jesse realiseerde zich dat hij prof kon worden toen hij de nationale #1-titel behaalde bij de USA BMX Grand Nationals van 2016, waarbij hij elke ronde won als amateur. Na die enorme doorbraak begon Jesse consequent Nationals te winnen en besloot dat hij "net zo goed helemaal mee kon doen." Toen hem werd gevraagd of hij twijfelde om door te gaan naar de profcompetities, zei Jesse: "Ik was niet echt heel nerveus. Ik was een van de beste amateurracers vlak voordat ik prof werd, en ik won meer amateurraces dan ik verloor, dus ik wist dat ik er klaar voor was. Toen ze de A-Pro- en AA-Pro-categorieën samenvoegden tot één categorie, de Elite-divisie, was dat best zenuwslopend, maar het doel is om tegen de beste te racen, en ik weet dat de concurrentie me alleen maar zal pushen om beter te worden." "Meer amateurraces winnen dan ik verloor" is een understatement. In één jaar alleen al won Jesse meer dan 25 Nationals. Na 25 raakte hij de tel kwijt.
Voordat hij prof werd, racete Jesse bijna altijd als onderdeel van een team, een indrukwekkende prestatie op zich, aangezien de overgrote meerderheid van de amateurrijders zich niet kwalificeert voor teamvertegenwoordiging. Jesse ontving zijn eerste grote sponsoring toen hij pas 13 was. Nadat hij twee dagen op rij eerste was geworden in zijn klasse bij Las Vegas Nationals, benaderde Intense BMX Jesse en vroeg hem om zich bij hun team aan te sluiten. Het eerste officiële fabrieksteam waar Jesse zich bij aansloot, was Haro Promax in 2012. Hij bleef vier jaar bij Haro Promax voordat hij uiteindelijk naar het fabrieksteam van Throdwn ging. In 2020 verliet Jesse Throdwn om prof te worden en sloot hij zich niet bij een ander team aan vanwege de pandemie en zijn blessures. Over het verschil tussen racen als onderdeel van een team en individueel racen, zei Jesse: "Steun achter je hebben helpt veel. Het is echt moeilijk om het alleen te doen zonder pit of iemand achter je. Een team hebben is motiverend." Jesse is enorm enthousiast om weer in een team te zitten en de steun van Box en de hele Box-community achter zich te hebben.
Zijn doel voor het komende seizoen is om alle USA BMX pro races bij te wonen, evenals de UCI BMX World Cup races om zoveel mogelijk ervaring op te doen met wedstrijden tegen concurrenten van over de hele wereld. Jesse heeft zijn zinnen gezet op de Olympische Spelen van 2024 en deelde dat, "Racen op de Olympische Spelen is mijn ultieme droom en hopelijk kunnen we daar komen." Het Box-team gelooft dat deze jonge ster alles kan wat hij zich maar kan bedenken en kijkt ernaar uit om Jesse te helpen zijn dromen te verwezenlijken. Buiten BMX geniet Jesse van mountainbiken en racefietsen, rondhangen met vrienden en naar het strand gaan. Hij leeft een eenvoudig, dramavrij leven gewijd aan BMX en hij is daar erg blij mee.
Geschreven door: Ashley Thomas
